Baylar, Herkes Yerini Alsın: Oyuncu Tercihleri

“Frost / Nixon”ın sahne versiyonunun Broadway’deki kapanış tarihi 19 Ağustos 2007 olarak belirlenmişti. Açılışından dört ay sonraya gelen bu tarihte sahne oyununun kapanmasından beş gün sonra filmin çekimlerine başlandı.

Baylar, Herkes Yerini Alsın: Oyuncu Tercihleri

“Frost / Nixon”u çekmeye hazırlanan yapımcıların kesin bir kararı vardı: Film versiyonunda Richard Nixon ile David Frost’un portresini tiyatro sahnesinde olduğu gibi yine Frank Langella ve Michael Sheen çizecekti. Yönetmen Ron Howard bu kararın gerekçesini şu sözlerle açıklıyor:

“Bu iki rolü Michael ile Frank’in alacağı kesindi. Zaten iki aktör arasındaki uyumu, hazırlık ve araştırma sürecini dikkate alırsak bu iki rolde başka aktörlerin oynayabileceğini hayal etmek bile imkansızdır. Sahnede neredeyse iki yıldan beri Frost ve Nixon olarak yaşadılar, filmde de öyle oldu.”

Richard Nixon rolünde Frank Langella

Performansını ortaya koyarken Nixon’ı taklit etmek yerine hata yapabilir bir adamı yorumlamak istediğini söyleyen Frank Langella, rolüne hangi açıdan yaklaştığını şu sözlerle açıklıyor:

“Karşımdaki en büyük zorluk elbette Nixon’ın artık hayatta olmamasıydı. Dolayısıyla onunla konuşma şansım yoktu. Bugüne kadar oynadığım her rolde uyguladığım yaklaşımı burada da hayata geçirdim. Karakterlere şu açıdan bakarım: Ruhu nasıldır? Kalbinin ve beyninin derinliğinde neler olup biter? Herhangi bir karakterin portresini çizerken onun bir politikacı, müzisyen veya seri katil olmasına bakmazsınız. Sonuçta hepsi birer insandır ve hepsinin ruhu, kalbi ve beyni vardır.”

Langella sözlerine şöyle devam ediyor: “Bugüne kadar portresini çizme ayrıcalığına sahip olduğum karakterler arasında Richard Nixon en büyüleyici olanıydı. Ona fena halde kafayı taktım. İçindeki kötü ruhun ne olduğunu bulmaya çalıştım. Nixon’ın sıradan bir insan olmayışını sevdim. Zaten o dönemin tüm politikacıları öyleydi. Hepsi barut fıçısı gibi, zor, komik görünümlü, tuhaf adamlardı. Günümüz politikacılarına kıyasla mizaçlarını daha çok ortaya koyarlardı.”

Oscar ödüllü yapımcı Brian Grazer ise, Nixon rolündeki Langella’nın performansını şu sözlerle değerlendiriyor: “Langella’nın sergilediği Nixon portresinde gerçeküstü (sürreal) birşeyler vardı. Her zaman düşük perdede olan ses tonundan tutun da, sadece Nixon’ın yapabileceği hafifçe gülümsemeye kadar en küçük detayları bile büyüleyici şekilde yaptı. Başka bir aktör oynasaydı o rol kolaylıkla Nixon’ın ucuz bir yorumuna dönüşebilirdi. Ancak o, bunları Nixon’ın bildiğimiz ikonik tavırlarıyla birleştirirken Nixon’ın savunmasız anlarına derin bir duyarlılık katmayı başardı. Öyle ki, Frank Langella’yı seyrederken aktörün ortadan kaybolduğunu, portresini çizdiği çelişkili adamın ortaya çıktığını görüyorsunuz.”

Langella’nın karşısına çıkan zorluklardan birisi, sahne oyunundan film kamerasına geçiş süreci oldu. Deneyimli aktör bu zorluğu nasıl aştığını şu sözlerle açıklıyor:

“Bir karakteri senaryo sayfalarından alıp sahne ortamına taşırken çok özel oyunculuk sorunlarıyla mücadele etmek zorundasınız. Nixon karakterini tiyatro sahnesinde 360 defa oynamıştım. Dolayısıyla Nixon’ın kişilik yapısı konusunda ruhumun derinliğine kadar işleyen bir iç ritme ulaştım. Ancak kamera önünde çok farklı bir ortam vardı. Sahnede iliklerime kadar işleyen bazı özellikleri bir yana atıp yeni pencereler açmak zorundaydım. Bazı unsurları korurken bazılarından vazgeçmek suretiyle yepyeni bir yaklaşıma ulaşmak benim için son derece heyecan verici oldu.”